Vezels

Voedingsvezels zijn een verzameling van stoffen die niet in de dunne darm worden verteerd. Voedingsvezels leveren geen voedingsstoffen aan het lichaam, wel zijn ze belangrijk voor een goede darmwerking. Ze dragen bij aan het verzadigingsgevoel en daarmee aan het behoud van een gezond gewicht. 

In 2006 heeft de Gezondheidsraad de richtlijn voor de vezelconsumptie vastgesteld op 3,4 gram per megajoule voor iedereen van 14 jaar en ouder. Dat komt neer circa 30 gram voedingsvezel per dag Voor een volwassen vrouw, voor een volwassen man 40 gram. Ongeveer vijf tot tien procent van de Nederlandse bevolking haalt die norm. Gemiddeld krijgen mensen niet meer dan zo’n 20 à 25 gram vezels perdag binnen. 

Bij het het malen van graankorrels tot bloem of het pellen van rijst, wordt een groot deel van de voedingsvezel 
verwijderd. Daarom zijn volkoren graanproducten (volkorenbrood, volkorenpasta) en zilvervliesrijst rijker aan 
voedingsvezels dan andere soorten brood en witte rijst. In dierlijke producten zit geen voedingsvezel.

Belangrijke bronnen van voedingsvezels zijn groente, fruit, aardappelen, brood, ontbijtgranen, peulvruchten en noten. Vezels uit granen lijken het risico op diabetes type 2 te verkleinen. Sommige vezels hebben een gunstig effect op het cholesterolgehalte, en daarmee op het risico op hart- en vaatziekten. .

Wat zijn vezels in voeding
Het zijn voornamelijk koolhydraten afkomstig uit de celwand van planten. Ze kunnen van nature in het product zitten, maar vezels kunnen ook later zijn toegevoegd. Dat kan door uit vezelhoudende producten de vezels te halen. Dit noemen we geïsoleerde vezels. Geïsoleerde (toegevoegde) oligosachariden, zoals fructooligosachariden (FOS) en galacto- oligosachariden  (GOS) en onverteerbaar (resistent) zetmeel, worden ook tot de voedingsvezels gerekend. Omdat de eigenschappen van de verschillende typen vezel zo verschillend zijn, is er veel discussie over de definitie van voedingsvezel. Ook zijn er verschillende methoden om de gehaltes aan voedingsvezel te meten.